gruva

gruva,

1) die Ruine, die Trümmer, der Schutt:
pulks gruvu nuo dambjiem MWM. VI, 318;

2) ausgefahrene Gruft
U. zu gŗūt.

Avots: ME I, 666


gruva

gruva,

2): schon
Stender Gramm. 49,

Avots: EH I, 411