izburbinēt

izburbinêt,

1) = izbur̂buļuôt: nuo zemes izburbinē ūdeas Warkl.;

2) "(mit Hilfe einer Stange die Erde) auflockern; (ein Loch im Hoiz) unordentlich ausbohren"
Warkl. Refl. -tiês "?": i. gar kuoku Warkl.

Avots: EH I, 437