izbīdīt

izbĩdît, tr., hinausschieben: viņi izbīdīja iedzītuos ratus Kaudz. M. mārša mani izbīdīja nuo baltā bāleliņa BW. 17503 (Var.: izbīdēja, ungew.). Refl. -tiês, sich hinausschieben, hervorkriechen: līdz iesilda pavasaŗa saule, izbīdās nuo zemes asni Aug.

Avots: ME I, 716