izkàunêt, tr., beschämen, beschimpfen: pārve̦d tādu spigacīti, izkaun [ob nicht zu izkaût?] manu māmulīti BW. 21739. [aus Schrunden]. uz ceļiem, ne citādi par tādu manu izkaunēšanu Blaum.

Kļūdu labojums:
pārve̦d = pārved[u]
ob nicht zu izkaût? = wohl zu izkaût

Avots: ME I, 749

izkàunêt, ‡ Refl. -tiês, sich gehörig, zur Genüge schāmen (perfektiv), "sich ausschämen" Stender Deutsch-lett. Wrtb.

Avots: EH I, 454