izkūleņot

izkùleņuôt, intr., herauspurzeln, herausfallen: pielūkuo, ka mazais neizkūleņuo zemē Purap.

Avots: ME I, 758


izkūleņot

izkùleņuôt, ‡ Refl. -tiês Frauenb., zur Genüge sich herumwälzen.

Avots: EH I, 460