izpara (erschlossen aus hochle. izpora Warkh.], izpara Naud., Smilt., Ronneb., Laud., Bers., Fest., ein alter, verbraucher badequast: viens pūķis paslēpās ve̦cā izparā. nelaiķi mazgāja ar izparu sluotu BW. III, 3, 870. [izpara Mar. aus * izpe̦ra od. * izpaŗa.]

Avots: ME I, 778

izpara: auch (mit r ) Hopfenhof n. Latv. Saule, S. 618, Kegeln ebenda 616, Mahlup, Ramkau, (mit r ) Warkl.; auch izpara Mar. kann ein urle. -ar- haben!

Avots: EH I, 470