izplùkt, tr., auspflücken, auszupfen, ausraufen: sāka nuo zemes izplūkt zâli Blaum. ruokas izplūca sauju palsuo matu R. Sk. II, 167. Refl. - tiês, sich tüchtig raufen, prügeln, sich in den Haaren liegen: tagad e̦sam diezgan izplūkušies LP. II, 25.

Avots: ME I, 784

‡ izplûkt Wolmarshof, aufblühen U. (unter plaukt): puķe izplūkusi.

Avots: EH I, 473

izplùkt, Refl. -tiês, ‡

2) eine Zeit lang raufen:
dabūjām pa liêtu i. linu Ramkau u. a.

Avots: EH I, 473