izskruķēt

izskruķêt,

1) = izkruķêt BW. 18185;

2) mit der Schaufel ausfegen
Spr.

Avots: ME I, 799

izskruķêt,

2): i. dārza celiņus Gemauerthof, ausschüren:
i. krāsni Bewershof.

Avots: EH I, 480