izspokot

izspuôkuôt, tr., verhunzen, verunstalten: tu tâ izspuokuots MWM. X, 353.

Avots: ME I, 804


izspokot

izspuôkuôt, ‡ Refl. -tiês (mit ) Dunika, Frauenb., sich sonderbar (gespensterhaft) vermummen, ausstaffieren.

Avots: EH I, 483