izļur̃buôt, tr., zum besten haben, zum Narren halten: vai e̦smu pikts, greizsirdīgs jeb izļurbuots? MWM. VI, 660.

Avots: ME I, 767

izļur̃buôt, ‡ Refl. -tiês, zur Genüge sich ungeschlacht benehmen: ar Matīsa izļurbuošanuos kruogā Janš. Līgava I, 357.

Avots: EH I, 464