jeib

jeib [li. jéib "oder; wenn nur"],

1) = jeb "oder": pieci jeib ar seši RKr. XVI, 120 (Rutzau);

2) wenn:
es neietu tautiņās, jeib māmiņa negājusi RKr. XVI, 96 (aus Rutzau). Vgl. jeb.

Avots: ME II, 109