kakināt

I kakinât Mar., [kaķinât Oppek. n. U.], intr., gackern.

Avots: ME II, 137


kakināt

II kakinât [li. kãkinti], tr., ein Kind seine Notdurft verrichten lassen, abhalten. Gew. nur in der Zstz. mit iz - Zu kakât.

Avots: ME II, 138