kalbīt
kalbît (unter kal̃binât ),
1): auch (mit al̃ ) Schwitten; ‡
2) lessen
(mit al̃ ) Lin. ‡ Refl. -tiês, sich mit Bitten aufdrängen (mit al̃ ) Pankelhof: meitene kalbījās man virsū, tad atdevu ar tuo lakateli.
Avots: EH I, 577
1): auch (mit al̃ ) Schwitten; ‡
2) lessen
(mit al̃ ) Lin. ‡ Refl. -tiês, sich mit Bitten aufdrängen (mit al̃ ) Pankelhof: meitene kalbījās man virsū, tad atdevu ar tuo lakateli.
Avots: EH I, 577