I klam̃zât, - ãju, unverschämt reden Gr. - Essern.

Avots: ME II, 212

II klam̃zât [Arrasch, klàmzât ² Warkl.], schwerfällig gehen Druw. Refl. - tiês" ?": brīvi spē̦tu klamzāties un ruokas izstaipīt Rainis Tāļ. atsk. 48. [Vgl. klemzêt I.]

Avots: ME II, 212

II klam̃zât: auch AP., (mit àm ² ) Saikava. Refl. -tiês: "schwerfällig gehen" Schwitten.

Avots: EH I, 610