klamsts

[klàmsts, Trik., N.-Peb., Jem., der schwerfällig und ungewandt geht. Vgl. klemst II.]

Avots: ME II, 212


klamsts

I klamsts, der Räsonneur, Schwätzer Dobl., [Bauske]: runā kâ kāds klamsts. [Vgl. klemst II I.]

Avots: ME II, 212