klibot

klibuôt [li. klibúoti dass.], klibât, - ãju PS., [Dunika], intr., hinken, lahmen: zirgs ienagluots, tāpēc viņš klibuo. Subst. klibuôšana, das Hinken; klibuôtãjs, der Hinkende, Lahme.

Avots: ME II, 225