klunčot

kluñčuôt, intr., Plump gehen, sich mühsam fortwewegen, hinken Wain., Gr. - Sessau, [Selg., Wandsen, Neuermühsam], Etn. IV, 67. Refl. - tiês, kluečâtiês, sich schleppen: ve̦cs cilvē̦ks klunčuojas tādu gabalu tīri pa niekiem Naud. kas tādā dubļainā ceļā lai klunčājas ar ratiem uz pilsē̦tu Ahs. [Zu li. kluñkinti "шляться"?]

Avots: ME II, 235


klunčot

kluñčuôt: auch (mit un̂ 2 ) Siuxt; langsam gehen, humpeln Segew. (mit un ): Refl. -tiês: auch (mit un̂ 2 ) Orellen; ungeschickt, kraftlos hantieren ebenda.

Avots: EH I, 623