kluncīt

klun̂cît, u, - ĩju, [kluñcît C., klùncît PS., Trik., prs. - ĩju], tr., etwas Flüssiges gierig essen, schlürfen: klunci nu putru! Druw.

Avots: ME II, 235


kluncīt

I klun̂cît: auch Smilt., (mit un̂ 2 ) Lemb.

Avots: EH I, 623


kluncīt

II kluncît apkārt Warkl. "umherlaufen".

Avots: EH I, 623