kratījums

kratījums,

1) das Schütteln;

2) gew. Pl. kratĩjumi, Mengfutter, Stroh mit Heu gemengt:
duod luopiem kratījumus;

3) kratījumi, ein Gericht von Erbsen mit Zwiebeln
U.

Avots: ME II, 261


kratījums

kratījums,

2): auch Siuxt, Sonnaxt;

Avots: EH I, 643