krodzinieks

kruõdziniẽks, kruõdz(e)niẽks, kruõģeris [aus mnd. kroger], der Krüger.

Avots: ME II, 294

krodzinkieks

kruõdziniẽks: auch BW. 22242, 1 var., Pas. XIV, 275.

Avots: EH I, 664