kãršuôt, tr.,

1) mit Stangen
(kārtīm) belegen: klēti, riju;

[2) mit der Messstange messen
U.].

Avots: ME II, 199

I kãršuôt;

1): auch Orellen, Ramkau, Siuxt.

Avots: EH I, 604

‡ II kãršuôt, eifrig Karten spielen M. 199.

Avots: EH I, 604