kņubt, ķnùbu, kņubu,

1) einbiegen
U.;

[2) sich krümmen
Stenden, Nigr. - Vgl. knubt].

Avots: ME II, 253

kņubt (li. kniùbti "auf die Knie fallen und mit dem Gesicht die Erde berühren"),

2): jālīkst un jākņūb pie zemes Janš. Bandavā II, 12. kumbrinājās un kņuba pa āru Mezv. ļ. II, 371.

Avots: EH I, 637