kņupt

I kņupt [li. kniùpti "падать ниц"], - ūpu, - upu N. - Bartau n. U., = klupt. [Vgl. knupt.]

Avots: ME II, 253


kņupt

II kņupt, zusammengekrümmt (auf dem Bauch) liegen L.: viņš..., miega nastas spiests, kņūp un pluok sevī ar˙vienu dziļāk Druva I, 1111. [Vgl. knupt.]

Avots: ME II, 253


kņupt

II kņupt: gekrümmt sitzen, kauern Kalvene.

Avots: EH I, 637