laibs

[laĩbs Gränzhof (Mežamuiža) dünn, schmächtig (von Menschen)", laibs Lng. (li. láibas "schlank"), schwach: bē̦rns ir visai laibs Für. I. - Zu li líebas (arklỹs)" líesas", ksl. либивъ "gracilis", r. либи́вый "schwach", as. lēf "schwach, geberchlich", s. Berneker Wrtb. I, 716 und Trautmann Wrtb. 154.]

Avots: ME II, 401