luõdât, -ãju, intr., freqn. zu lìst, fortgesetzt umherkriechen: zīlei spārni nuodiluši, biezus krūmus luodājuot BW. 8461, 10. bē̦rns jau luodā, drīz staigās.

Avots: ME II, 523

I luõdât: auch AP., Frauenb., (mit ùo ² ) Sonnaxt; vējš luõdā Taubenhof, es weht der Nordwestwind.

Avots: EH I, 766