luncīties

luncîtiês, sich bewegen, sich biegen, sich breit machen: ne tā mana līgaviņa, kas priekšā luncījās BW. 11341. [māk kâ runcis luncīties Zaravič.]

Avots: ME II, 513


luncīties

luncîtîês: auch (mit ) Ermes, (mit ùn 2 ) Lubn., Prl., Schwanb., SessW., (mit un 2 ) AP., Jürg., Salg.; scheinbar energisch arbeiten, aber tatsächlich beinahe nichts ausrichten Grünwald; suns lùncās (= luncinās) ap mani C.; "= lancīties" (prs. lun̂kuôs 2 ) NB.

Avots: EH I, 762