matara
matara, eine (schlanke) Rute, Gerte Lös. n. Etn. IV, 146, Bers., [Erlaa; eine dünne Stange Wid.; matars, ein Knüttel Warkh. - Wie verhalten sich dazu estn. matar "dicker Stock, Knüttel" und r. моторъ "дубинка", sowie li. matãras "веретено" (dies nach Būga РФВ. LXXII, 192 zu le. mest)?].
Avots: ME II, 566
Avots: ME II, 566