I miltît,

1) zermahlen
[Druw.]: Bezbailis teica uz milzi: "nu es tevi miltīšu smalkās druskās" LP. VI, 1, 379;

[2) mil˜tît (prs. -ĩju) mērci, zur Sauce Mehl hinzumischen
Bauske;

3) "essen":
viņš miltī biezputru Laud., N. - Schwanb.].

Avots: ME II, 628

I miltît,

1): auch Nötk.;

3): mit grossen Bissen schnell essen (mit
il˜ ) AP.: ta ta miltīja tuo ēdienu! ‡

4) "fig., pārvērst miltuos (pār cilvē̦kiem)" Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 84 (mit ìl ² ).

Avots: EH I, 814

[II mil˜tît (prs. -u) Jürg., miltît (prs. -ĩju) Nötk., mìltīt ^2, -īju, schlagen, prügeln Bers., Kerstenbehm, Warkl., Mar., Sessw., Tirsen, Laud., Fest., Lös., Ohlenhof, A. - Schwanb., Baltinov, Druw. - Zu màltît I.]

Avots: ME II, 628

II miltît: auch (mit il˜ ) Adiamünde, AP., (mit ìl ² ) Heidenfeld, Meselau, Prl., Saikava.

Avots: EH I, 814

[III mìltīt ^2, -ĩju "schnell laufen" Sessw., Tirsen, Laud. u. a.]

Avots: ME II, 628

III mìltît ² : auch Prl., Saikava.

Avots: EH I, 814