noģībt

nùoģìbt, intr.,

1) in Ohnmacht fallen, ohnmächtig werden:
kungs nuoģībst priekuos LP. II, 17;

[2) "verhungern"
Lubn. n. Celm.]

Avots: ME II, 790


noģībt

nùoģìbt,

1): mit ĩ Frauenb.;

2): auch Auleja; jī bija nuoģībuse (= izsalkusi) Pas. IX, 317.

Avots: EH II, 49