nobendēt

nùobeñdêt, tr., zu Grunde richten, zu Tode quälen, töten, vernichten: gribēja, lai dē̦lu uz pē̦dām nuobendē LP. V, 252. arī manu mīlestību tu esi nobendējis MWM. VII, 820. Refl. - tiês, sich zu Tode quälen, zugrunde gehen: viņa sieviņa priekš viņa nuobendējās MWM. VI, 311.

Avots: ME II, 760, 761