nobendēt
nùobeñdêt, tr.,
zu Grunde richten, zu Tode quälen, töten, vernichten: gribēja, lai dē̦lu uz pē̦dām nuobendē LP. V, 252.
arī manu mīlestību tu esi nobendējis MWM. VII, 820. Refl.
- tiês, sich zu Tode quälen, zugrunde gehen: viņa sieviņa priekš viņa nuobendējās MWM. VI, 311.
Avots: ME II,
760,
761