nomānīt
nùomãnît, tr., betrügen, durch Betrug herab-, weglocken. Refl. -tiês,
1) täuschen, betragen:
"ēdīšu!" tā nuomānījās MWM. X, 835;
2) "mit Hilfe von Selbstbetrug etwas zustande bringen"
[?] Spr.
Avots: ME II, 817
1) täuschen, betragen:
"ēdīšu!" tā nuomānījās MWM. X, 835;
2) "mit Hilfe von Selbstbetrug etwas zustande bringen"
[?] Spr.
Avots: ME II, 817