noriebt

nùoriêbt, intr., zuwider sein, zuwider handeln: kuo es biju nuoriebuse... mīļai māmiņai? BW. 16445.

Avots: ME II, 840


noriebt

II nùoriebt,

1) mit Zauberworten besprechend beseitigen
Vank.: lai riebējs man nuoriebj sāpes;

2) behexen
Vank.: n. guovis, ka neduod piena.

Avots: EH II, 81


noriebt

III nuoriebt (?) Selg. n. Etn. IV, 161 "stabuli nuomaukt; serdi izgriezt".

Avots: EH II, 81