nùožmaûgt, tr., erwürgen: cilvē̦ku. Refl. -tiês, sich erwürgen: putns trūkstas un nuožmaudzas Vīt.

Avots: ME II, 894

nùožmaûgt: auch Frauenb., Rutzau (mit aû ² ), Vank.

Avots: EH II, 111