nudie

nu˙dìe, nu˙dìen, nu˙dìeniņ, nu˙dìena, bei Gott, wahrhaftig: citādi, nu˙die, mūs zibins nuospers. ja viņš man vienu duotu, nu˙dien, viņa meitu ņe̦mtu BW. 11560. nu˙dieniņ, tas man viena alga būs Druva I, 140. man šķiet, tev patīk viņš - nu˙diena I, 140. [nu˙dìe enthält wolh den gekürzten (die [v]) Vokativ von dievs "Gott", und nu˙dìen(iņ) dürfte daraus in Anlehnung an diena entstellt sein.]

Avots: ME II, 753