pèinêt ² Lis. "režģît, jaukt" Bers. Refl. pèinētiês ² Lis.,

1) sich mit einer feinen, verwickelten, unförderlichen Arbeit abmühen;

2) sich einlassen mit, nahen Umgang pflegen
Ar.

Avots: ME III, 192

pèinêt ² , Refl. -tiês,

1): uch (mit eĩ) AP., Burtn., N.-Peb.: zirņus vairāk taukšē bē̦rni; lielie jau nepeinējas. kuo nu tu, liels cilvē̦ks, peinējies ("niekuojies") ar mazu bē̦rnu mantiņām!

Avots: EH XIII, 218