I peizât Etn. IV, 165, = diedelêt.

Avots: ME III, 192

II pèizât, -ãju "gierig und viel (fr)essen" Holmhof: tas peizā maizi kâ salmus.

Avots: ME III, 192

II pèizât ² , auch Lubn., Prl.

Avots: EH XIII, 218

III peizât, -ãju (li. pelzoti "vituperāre"),

1) verspotten
Römershof;

2) materiell schädigen;

3) "ломать" Spr., "lauzīt" Kokn.; "apvalkāt, apnē̦sāt" Lös., Selsau; "izjaukt un izsvaidīt" AP., Bers., Selsau, Golg.; "saufen; vergeuden"
N.- Peb.; vgl. pèizêt ² .

Avots: ME III, 192, 193

III peizât,

3): "raut ar saknēm" (mit èi ² ) Līvāni: p. linus Kurmene. ‡ Refl. -tiês "ungeschickt etw. verrichten"
Kurmene, Sess.: kuo tu te peizājies? - Zur Bed. vgl. auch pìepeízât. Zu li. žem. peĩzoti "verspotten" s. Fraenkel FBR. XI, 52.

Avots: EH XIII, 218