pekstêt, gewisse Töne von sich geben (von Enten) Ruj. (III prs. pe̦kst), Dond.

Avots: ME III, 194

‡ II pekstêt, -u, -ēju "?": kuo tu te peksti, ka ne šur, ne tur neej uz priekšu? (bei der Arbeit) Ahsw., Gramsden.

Avots: EH XIII, 219