pìegrūt, piegŗūt Wid., einstürzen (intr.), sich verschütten: pa piegruvušajiem celiņiem Zalktis II, 64. kuo dienu izrakuši, tas nakti piegruvis LP. I, 176.

Avots: ME III, 252

pìegŗūt (unter pìegrūt), ‡

2) sich plötzlich anfüllen:
visi luogi piegŗuva pilni cilvȩ̄ku Janš. Bandavā II, 321 (ähnlich in Dunika, mit û ² ).

Avots: EH II, 252