pirmâks U., pirmakais, der erstere, der frühere.

Avots: ME III, 225

pirmâks, ‡

2) = pìrmâk 1 (mit ir̂ ² ) Schrunden n. FBR. XIII, 104: p. šķūni uztaisīs Frauenb. pirmaks palē̦ni, bet tad ar˙vien ātrāki Janš. Dzimtene IV, 223. In Rothof dafür piêrme̦ks ² ("vorhin"),
aus *pirmākis?

Avots: EH XIII, 237