plece

I plece, der Plattfisch, die Butte St., U., Biel. Holzb. 663, RKr. VIII, 105. Vielleicht nebst pleknēt 2 zu plakt (s. dies) und (wenn von einer Wurzelform plek-) li. pleksnė˜ "breite Rübe"; vgl. auch Walde Vrgl. Wrtb. II, 91 und le. ple̦cs.

Avots: ME III, 332


plece

II plece (auch L., U.), = ple̦cs, die Schulter: vārniņai ir līkas pleces, tā ir ūdens ne̦sātāja Lautb. 88. Vgl. plecs.

Avots: ME III, 332