plempēt

plempêt Wid., plem̃pt Schrunden, plem̂pt (li. plempti Bezzenberger Lit. Forsch. 156), pju, -pu Līn., intr., saufen (plempt Rutzau), sich dem Trunk ergeben Wid.; vgl. klempt I.

Avots: ME III, 335