pluncīt

pluncît, -ĩju "waten, watend nass werden, lange mit einer unsaubem Arbeit beschäftigt sein": kuo nu plùncī 2 pa tuo mārku kâ pluncis? Gr.-Buschhof; spritzen Ermes: kaijas sudrabuotiem spārnu galiem pluncī uostas ūdeni Laiviņ. Refl. pluñcîtiês PS., plunčuoties.

Avots: ME III, 357


pluncīt

pluncît, Refl. -tiês: auch (mit ùn 2 ) Nerft.

Avots: EH II, 302