pļūka

pļùka ² Kr., Golg. (aus pļūtka), comm., einer, der an Diarrhöe leidet U., "дрыстун, -нья" Spr.; der Pl. pļùkas ² , Durchfall Druw.: viņam uznākušas pļūkas. tāds kâ pļūka, schmutzig gelb Ar.

Avots: ME III, 374