riezt

I riezt, s. riest III.

Avots: ME III, 551


riezt

I riezt,

3): kuoki nerieza pumpuru Anna Dzilna 188.

Avots: EH II, 380


riezt

II riezt,

1) riẽzt, -žu, -zu, schneiden
Dunika;

2) "?": dzenis riezis arī riekstus MWM. VI, 947;

3) "zapfen"
Für. I. Refl. -tiês "?": zvanīšanas briesmīgā skaņa riezās visiem šausmīgi sirdīs Atbalss piel. 41. Wenigstens in der Bed. 1 und das Reflexiv wohl zur Wurzel von riezis, wozu auch ieriezties.

Avots: ME III, 551


riezt

II riezt,

1): r. maizi (mit iẽ) OB.

Avots: EH II, 380


riezt

III riêzt, -žu, -zu, emporstrecken: r. de̦gunu Warkl.; vgl. auch atriêzt, atriezies. Wohl zu li. rćižtis "sich brüsten", ráižytis "sich wiederholt recken", ahd. reichen "sich erstrecken", air. riag "Tortur" u. a. bei Watde Vrgl. Wrtb. II, 347 f.; oder zu riêztiês?

Avots: ME III, 551


riezt

III riêzt: līdaka jau riêž muguru Saikava. krūtis r. Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 83. suņi astes rieze Tdz. 57571, 1 (ähnlich 59231, Auleja). "rćižtis" ME. III, 551 zu verbessern in "réižtis".

Avots: EH II, 380