sakaustīt

sakaûstît, tr., freqn.,

1) wiederholt schlagend, hämmernd ausbessern:
sakaustīt grābekli Lös., den Stiel und die Zinken der Harke fester einschlagen. tur ir saplīsuse buca; sakaustīt (imperativisch gebr.) bucu! Pas. III, 236 (aus Bikava);

2) (Pferde) beschlagen
(perfektiv) Spr.;

3) verhauen, durchprüge1n, Rippenstösse geben
Spr.

Avots: ME II, 647


sakaustīt

sakaûstît,

1): spraislus ai vadžiem vai naglām s. ("sakalt, sasist"), lai nekust Zvirgzdine.

Avots: EH XVI, 416