sastaipīt

sastàipît,

1) ausrecken, streckend, dehnend beschädigen:
s. muguru, dzīslas, pakrūti;

2) hinüberziehen
(von mehrern Objekten): zirnākslis sastaipījis istubas stūrī savus tīklus Dunika. s. diegus pār lecekti Saikava;

3) (Schweres) zusammenschleppen:
s. maisus;

4) Schweres ziehen lassend überanstrengen:
s. zirgu ar lielu ve̦zumu C. - Refl. -tiês, sich beim Schleppen, Heben usw. überanstrengen, sich überheben: es maz˙liet sastaipījuos MWM. VIII, 415.

Avots: ME III, 745