seila

seila,

1) die Jauche
Dünab.;

2) Plur. sèilas 2 Kreuzb., seilas Gr.-Jungfernhof n. U., Mag. XIII, 2, 53, sèiles 2 Meselau, seiles (li. séilės) Römershof, Ledmannshof, der Speichel.
Zu sallas.

Avots: ME III, 813


seila

seila,

2): plur. sèilas 2 - auch Auleja (hier auch zuweilen der Sing.), Schönberg, Wallhof u. a. n. FBR. XVIII, 17: ēst gribas, seila te̦k Auleja;

3) "kāre iegūt kuo; kāds kārums (arī tas, kas nav ē̦dams)" Auleja.

Avots: EH XVI, 475