skubt (li. skùbti "eilig sein"), zu erschliessen aus nùoskubis, paskubt, saskubt.

Avots: ME III, 901

skubt,

1): (prs. skubstu) eilen Brasche Anl. 154: visi skuba uz pirti Dunika;

2) man skub ( "patīk": zu einem Inf. *skubēt?) resp. neskub tuo darīt Laud.

Avots: EH II, 514