skūnis

skũnis N.-Bartau, skùnis ² N.-Rosen, skũna Dunika, Brasche, loc, s. skūnā LP. VI, 648, die Scheune (gew.: šķũnis): bāzis sìenu skūnī N.- Rosen n. FBR. VIII, 46. Nebst li. skūnę und estn. kün aus mnd, schune.

Avots: ME III, 908