slempt

slèmpt 2 pju, -pu, gehen, schlendern Mar. n. RKr. XV, 136; schwerfällig durch Kot waten Selsau, Saikava (slèmpt 2), Sessw.: Greizbuoms slempa atkal pa gabaliņu nuopakaļus A. v. J. 1893, S. 358. Refl. -tiês, langsam gehen. Vgl. slempêt 1.

Avots: ME III, 925